HEZKIDETZA, zer da?

Zer da hezkidetza? Gizarteak ba al daki zer den? Ez dut uste; orokorrean lagunekin ikastaro hau egiten ari naizela aipatzean, askok galdetzen didate ea hezkidetza zer den edota ea zer eduki ikasten ditugun. Aitortu behar dut, nik ere orain dela urte gutxi arte oso gutxi edo batere ez nekiela gai honen inguruan. Orain, ordea, honela definituko nuke: Hezkidetza, aurreiritziak alde batera utzita eta bazterkeria eman ez daiten, pertsona guztien norbanakotasuna errespetatzean eta bakoitzaren identitatea garatzeko askatasuna bermatzean datza.

Egunerokotasunean dena errepikatzera hain ohituta egonda, asko kostatzen zaigu gure buruak zalantzan jartzea eta gauzak beste modu batera izan daitezkeela pentsatzea. Modu honetan modak jarraitu, hobbiak bereganatu, gustuko gauza berdinak ditugu guztiok. Ez gara kontziente gurpil geldi ezin baten barruan gure buruak bueltak ematen ari dela etengabe, eta hor dago arazoa, nire ustez. Garrantzitsua da gelditzea, gure buruari galderak egitea, eta betidanik egi unibertsala izan den hori zalantzan jartzea, asko harrituko ginen sarri. Hezkidetzaz ari garenean ere, gure egunerokotasuneko oinarriak hankaz gora jartzeko gai eta detaile asko daude, dudarik gabe.

Nire kasuan inguru hurbilean gai honen inguruan dagoen ezjakintasuna izugarria dela iruditzen zait, horregatik hezkidetzaren lanketa beharrezkoa dela uste dut. Gainera norbera aske izateko aukerak zabaltzen dizkigu hezkidetzak, azken finean gure gainean hainbeste espektatiba ditugu sexu eta genero identitatea garatzean, noiz oraindik ez dut uste guztiz aske sentitzen garenik. Horrez gain, gure aurreiritziak ezabatzeko eta gure ingurukoak hobeto ulertu eta onartzeko beharrezkoa dela esango nuke nik. Modu honetan aniztasunaren aberasgarritasuna eta horretaz gozatzea lortuko dugula uste dut. Azken finean hezkidetza lantzeko arrazoirik nagusiena, bakoitzaren indibidualtasuna eta bakoitzaren genero eta sexu identitatea garatzeko aske izateko beharra dela uste dut.

Heziberri 2020 proiektuan, “oinarrizko hezkuntzaren oinarriak eta xedeak” puntuan, honela jartzen du:

<<Oinarrizko Hezkuntzak hezkuntza‐eskubidea bermatu behar die pertsona guztiei; beraz, zuzentasun eta justizia sozialaren planteamendu etiko batetik, hezkuntzak aukera‐berdintasuna eskaini behar du, inolako bazterketarik gabe, eta konpentsatu egin behar ditu desberdintasun ekonomikoak, sozialak, kulturalak eta pertsonalak. Oinarri horren arabera, bai Administrazioak eta hezkuntza‐arduradunek bai hezkuntza‐ komunitateko profesionalek eta partaide guztiek bultzatuko dute inklusioa, hau da, hezkuntza barneratzailea eta pertsonalizatua, oinarrizko eta derrigorrezko hezkuntza amaitu arte.>>

Inklusioren bidean oraindik ere aurrerapausu asko daude emateko, eta hezkidetza horren barruan sartzen da, hain zuzen ere. Gai honetan bazterkeriak eta aurreiritziak anitzak dira; ni neu, gelan hezkuntza praktikan, adibidez, beti jartzen ditut familia tradizionalen adibideak. Inoiz ez ditut bestelako familien ipuinak, anekdotak, … kontatzen. Inkontzienteki eta konturatu gabe ematen ditudan mezuak eta ezagutzak dira horiek. Kontuan hartu eta aldatzeko beharrekoa.

Oraindik egiteko gauza asko badaude ere, aurrerapenak egon dira baita ere azken urteotan. Gutxika orientazio sexualaren inguruko aurreiritziak desagertuz doaz eta gero eta gehiago errespetatzen dira pertsonak. Beraz jarrai dezagun bide horretan, baina lo hartu gabe. Jarrai dezagun gure buruak hezten eta askatzen, modu honetan gu geu eta gure ingurukoak modu askeago batean gara gaitezen.