Ze interesgarria
eta argigarria, niretzat, aurreko postaren Leireren hitz horiek "lare
sozialak ez dira heltzen laztanak, begiradak, konpartitutako jolasak,
solasaldiak, bazkariak, bilerak eta muxuak heltzen direna tokietara ailegatzen
(...). Izan ere, sare sozialen indarraz, ahalmenaz, potentzialaz… ez daukat
zalantzarik. Eta informazioa partekatzeko ematen duen aukera paregabeaz. Azken
finean, izenak berak esaten du, sarea, soziala. Asuntoa da, noraino eta zer
partekatu?
Beti izan dut publikatzen denarekiko
sekulako errespetua. Kazetari bezala ez dakit zenbat kronika idatziko nituen.
Eta kronika bat idazteko iturrira jo edo gertakariak ondo ezagutu behar dira
beharrezko zorroztasunez adierazteko. Eta horrek, bere denbora eskatzen du.
Iritzi artikuluak ere idatzi izan ditut, tokiko komunikabide txiki batean, bai,
baina irakurle bat izanda ere harenganako errespetua oso kontuan hartuta. Ez
dakit guzti honegatik izango den, baina orain, ez dut nire burua gai ikusten
etengabe sareratu eta konpartitzen aritzeko. Prest ordea bai, beti ere topatzen
dudana interesgarria dela somatzen badut. Baina zer da interesgarria
partekatzeko; hortxe ba koska.
Era berean, lehenik eta
behin,sarean gauza interesagarriak topatzeko sarean ibili behar dela pentsatzen
dut. Ikusi, irakurri, ikertu, topatu… eta aurkituz gero, noski, partekatu.
Baina bizitza berean ere bai. Hasieran aipatzen diren elementu horiekin,
alegia, aurrez-aurrea.
Nire seme-alabarengan ikusten dut
zein garrantzi ematen zaion sare sozialen bidezko komunikazio horri, eta nola
zaintzen duten. Hezkidetzan ere, ezin, bada, horri, bizkarrik eman.
iruzkinik ez:
Argitaratu iruzkina